Sneeuwtrol

Goede dagbesteding op een mooie sneeuwdag, een sneeuwtrol bouwen!


Onze tuin op 21/12/09 met zeldzaam veel sneeuw (vlak voordat de sneeuwtrol werd opgericht).


Ook Teig probeert de sneeuw uit (om vervolgens de hele dag bovenop de verwarming bij te komen)


Vlokje de Duif is nog steeds een bekende in de tuin.

Vlokje de Duif (ofwel: tem je een duif?)

Was ik vanochtend nog helemaal in mijn nopjes met Vlokje de Duif omdat die sinds een paar dagen in de tuin zit (zie vorige bericht), nu is het nog leuker geworden.
Boven tijdens het schoonmaken kwam hij/zij op het balkon bij de slaapkamer zitten en keek telkens naar binnen. Voor de grap de deur opengedaan en mijn hand uitgestoken. En ja hoor: binnen een paar seconden zat Vlokje op mijn hand. Daarna vogelvoer uit het voederbakje in de tuin gehaald en opnieuw naar het balkon. Het resultaat is zichtbaar: zo mak als een lammetje.
Nu maar hopen dat Vlokje de Duif het net zo leuk vind en blijft terugkomen :-)





Met dank aan Ron voor de foto's

Sneeuwwit

Een nieuwe bewoner van de tuin: een witte duif.
Zonder ring, dus niet ergens weggevlogen. Maar wel heel erg tam. Sinds een paar dagen staat Vlokje dagelijks bij de deur naar binnen te kijken. En te eten van het vogelvoer wat er ligt.
Een beetje bruine staart geeft aan dat het geen rasduif is, ook staan er enkele veren in zijn/haar nek recht overeind. Toch mag 'ie blijven. Graag zelfs!

Kraker

Een voederhuisje dat is bedoeld voor mezen, mussen en ander klein grut kan natuurlijk ook voor andere doeleinden worden gebruikt, dacht deze tortel. Sindsdien worden alle kleine vogels weggejaagd die in de buurt komen.
Maar de kleintjes laten niet met zich sollen: zodra Dollie de Duif weg is, komen ze met dozijnen tegelijk langs.

Op pad

 
Teig heeft voor het eerst kennis gemaakt met een grote pad. Heel interessant, zo'n lopend speeltje.

Hee, niet weggaan!

Veilig weggedoken onder het tuinschuurtje.

Tuingasten

Leuk, een eigen tuintje. Er gebeurt altijd vanalles. Dan wordt de pas gezaaide sla opgegeten door slakken, daarna blijken we twee vaste stamgasten te hebben.

Onze vaste tuingasten: een paartje turkse tortels

Kiwi

De appels aan de appelboom beginnen flink te groeien

Teig verkent de tuin

Pimpelen

De grote verhuizing is achter de rug. Van een flatje driehoog in een achterstandswijk in Nijmegen naar een mooie tussenwoning mét tuin in het rustigere Beuningen, enkele kilometers verderop.
En in die tuin zitten veel vogels. Een geimproviseerd voederbakje vlak voor het raam wordt erg druk bezocht. Zo ook door dit pimpelmeesje, dat eerst de voederbol uitprobeert maar er uiteindelijk vandoor gaat met een zonnebloempit.

(bijna) LENTE

Vlak voordat de grote verhuisstress aan gaat breken, nog een middagje in de Bruuk bij Groesbeek rondgelopen. Onder de vogels was het een drukte van belang: baltsende groene en grote bonte spechten, elkaar achterna zittende winterkoninkjes, gaaien en merels, een mannetjesfazant die duidelijk op zoek was naar vrouwtjes.
En dat onder een mooie blauwe hemel met af en toe wat bewolking. De vogels zijn klaar voor de lente, ik ook. Jij ook?

Hoeveel bouwvakkers...

Heb je nodig om één raam te vervangen?

Koekje(s) van eigen deeg

Chocoladekoekjes

* 275 gram bloem
* 175 gram boter
* 125 gram poedersuiker
* 35 gram cacoa
* 1/2 theelepel kaneel
* Mespuntje zout
* 1 ei
* 1 eetlepel melk

Voeg de bloem, poedersuiker, cacoa en kaneel bijelkaar en meng er het zout en de boter door. Klop het ei los met de melk en giet dit bij de massa. Kneed een soepel deeg. Laat het deeg 1 uur in een afgedekte kom opstijven in de koelkast.
Bestuif het werkblad en een deegrol met bloem en rol het deeg uit tot een lap van 1/2 cm dikte. Steek er figuurtjes uit met vormpjes of glaasjes en leg ze op een ingevet bakblik. Bak de koekjes in 12 minuten gaar op 180 graden (elektrische oven).

Goed voor twee bakblikken vol met koekjes.

Verwennerij?

Een dagje Kleve enkele weken geleden leverde de meest aparte chocoladereep op die ik ooit had gezien: witte chocolade met curry, cocos en banaan. Je leest het goed: witte chocolade én curry én cocos én banaan. Het idee kwam van de Zwiterse chocolatier Läderach en enig digitaal rondsurfen leerde al snel dat dat een erg grote naam is in de chocoladewereld. De combinatie leek mij zo vreemd dat ik er nieuwsgierig naar werd en de aanschaf werd snel afgehandeld.
Na een paar weken aarzelen is de verpakking eergisteren dan toch aangebroken. Om al snel tot de conclusie te komen dat de reep inderdaad smaakt naar wat er op de verpakking staat. En dat dat inderdaad niet lekker is...