Het zit er weer op. Een ruime week op pad geweest in de
Dolomieten. Zeer mooie wandelingen gemaakt (en vrij pittige) en vreemd weer gehad. De eerste dagen sneeuw (tot 35 cm!) en de laatste dagen bijna 20 graden. En dat in een weekje... En heerlijk geslapen in
Gasthof Al Bagn, een herberg die B&B-achtig aandoet en waar we ons goed thuisvoelden tussen de andere gasten (italianen en duitsers). Wij komen daar zeker terug!
Tsja, het is 5 september. Je gaat naar het zuiden van de Alpen en je verwacht een beetje koud weer. Gaat het sneeuwen... En niet zo'n klein beetje ook. Het lokale krantje "Dolomiten, Tagblatt der Südtiroler" heeft het de dag erna uitgebreid over de ruim 35 cm die achteraf blijkt te zijn gevallen. Ons verbaast die hoeveelheid niet. Het doel van die dag, de Heilerkreutzhutte, hebben we niet gehaald. We zijn op een gegeven moment maar omgekeerd. Het ging steeds harder sneeuwen en waaien. Koud. Maar veel sneeuw geeft ook mooie uitzichten, ook al vriezen je oren er bijna vanaf.
De overnachtingsplek Al Bagn, tegen de bossen aan met geweldig uitzicht en een kabbelend beekje dat er vlak langs stroomt. De historie van het gebouw (oud kuuroord), de eigen (!) kapel in de "voortuin" en de afgelegen ligging maakten het idyllische plaatje compleet.
Nieuw in de uitzicht Top-10: het uitzicht vanaf de bergkam Crusc de Rit. Hier paste maar één woord bij: Wauw. Minstens een half uur hebben we hier op een bankje om ons heen zitten kijken...
Veel vlinders gezien, vanaf de lokaal zeer veel voorkomende
grote erebia, tot verschillende soorten blauwtjes, de gele luzernevlinder, de gehakkelde aurelia, bovenstaande atalanta en als grote klapper: een
rouwmantel! Helaas was die weg voordat ik mijn fototoestel had kunnen trekken. Maar wat is dat beest groot en mooi.
Bij wat warmer weer komen gelijk uit allerlei hoeken hagedisjes tevoorschijn om zich op te warmen op de rotsen.
Een plantje die we de hele tijd tegenkwamen de zilverdistel. Aparte plant: hoe hoger de luchtvochtigheid, hoe meer het zijn bloemblaadjes gesloten houdt.
Het beekje langs Al Bagn zorgt voor veel stroomversnellingen en mooie uitprobeersels.
In het ijs gevangen belletjes.
De Weekendhike-Organisatoren-Wandeling leverde, naast goede gesprekken en een leuk weerzien met vele mensen, mooie paddestoelen op.
De doolhofzwam. Zeer hallucinerend door eronder te liggen en te zoeken naar de uitgang. Als je maar lang genoeg doorgaat, heb je een eeuwige "trip".
De geel-witte russula. Spacy als je een slak bent.
De gewone zwavelkop. Binnen 3 uur gegarandeerd aan de schijt. Kan ook een opluchting zijn.
Rechte koraalzwam.
Vliegezwam.
Het station van Arnhem.
Spookduif. Of spookschoen.
Klik vooral op de foto voor een groter exemplaar!
Tsja, het is 5 september. Je gaat naar het zuiden van de Alpen en je verwacht een beetje koud weer. Gaat het sneeuwen... En niet zo'n klein beetje ook. Het lokale krantje "Dolomiten, Tagblatt der Südtiroler" heeft het de dag erna uitgebreid over de ruim 35 cm die achteraf blijkt te zijn gevallen. Ons verbaast die hoeveelheid niet. Het doel van die dag, de Heilerkreutzhutte, hebben we niet gehaald. We zijn op een gegeven moment maar omgekeerd. Het ging steeds harder sneeuwen en waaien. Koud. Maar veel sneeuw geeft ook mooie uitzichten, ook al vriezen je oren er bijna vanaf. 
De overnachtingsplek Al Bagn, tegen de bossen aan met geweldig uitzicht en een kabbelend beekje dat er vlak langs stroomt. De historie van het gebouw (oud kuuroord), de eigen (!) kapel in de "voortuin" en de afgelegen ligging maakten het idyllische plaatje compleet.
Nieuw in de uitzicht Top-10: het uitzicht vanaf de bergkam Crusc de Rit. Hier paste maar één woord bij: Wauw. Minstens een half uur hebben we hier op een bankje om ons heen zitten kijken... 
Veel vlinders gezien, vanaf de lokaal zeer veel voorkomende grote erebia, tot verschillende soorten blauwtjes, de gele luzernevlinder, de gehakkelde aurelia, bovenstaande atalanta en als grote klapper: een rouwmantel! Helaas was die weg voordat ik mijn fototoestel had kunnen trekken. Maar wat is dat beest groot en mooi.
Bij wat warmer weer komen gelijk uit allerlei hoeken hagedisjes tevoorschijn om zich op te warmen op de rotsen.
Een plantje die we de hele tijd tegenkwamen de zilverdistel. Aparte plant: hoe hoger de luchtvochtigheid, hoe meer het zijn bloemblaadjes gesloten houdt. 
Het beekje langs Al Bagn zorgt voor veel stroomversnellingen en mooie uitprobeersels.
Over de bloemetjes en de bijtjes...
Het strand bij Dishoek (Zeeland) wordt opgesierd door aparte vuurtorens.
De smalle duinenrij geeft een leuke begroeiing. Daar lopen A. en R. snel aan voorbij.
De zonnewijzer van het oude stadhuis te Middelburg.
Strakblauwe hemel op een mooie wandeldag. Vaag een maantje zichtbaar.
Macromacrameën met een vetplantje.
Tonderzwam.
In de Hatertse en Overasseltse Vennen bij Nijmegen wordt er hard aan natuurbeheer gewerkt door enkele tientallen bevallige dames. Het nadeel is dat enkele vennen niet benaderd kunnen worden door de tijdelijke afsluiting.
Een vrouwtje van de bloedrode heidelibel heeft onderdak gevonden op een van de schapen.
Gewone dopheide ziet er van dichtbij niet zo heel gewoon uit maar vooral opvallend.
Mannetje bloedrode heidelibel. Ging op een stengel vlak naast mij zitten. Dat zorgt gegarandeerd voor een plekje op deze pagina.
De vleesetende plant kleine zonnedauw ziet er met een macro-lens al helemaal gevaarlijk uit.
Vlakbij het uitzichtpunt laat het vennengebied duidelijk zien wat de sterke kanten zijn. Klein, maar zeer fijn!
Een roodbruine slanke amaniet, die er vrij vroeg bij is.
